بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ...
تو شأنِ نـزولِ حروفِ مقطعـه قرآنی...
و گودی قتلگـاه محلِّ نزولِ دفعی کرب وبلا بود؛
و قرآنی که ۷۲ سوره داشت!
سوره ای را حَرف حَـرف کردند و بر پهنـای دَشت
مکتـــــــــوبَش!
کنارِ سـوره ی قمر آن کمرِ خورشیـد شکست، آنجا بـود
فهمیدم مُصحَفِ کربلا چند جز دارد!
و چشـمانِ عبـاس آیاتی بود که از کربلا تا کوفـه کِشـان
کِشـان تحریف می شد؛
او که هِجـای بلنـــــد قآمتـش کنار علقمـه هِجای
کوتـاه شد...
وعبـاس آیـه ی اَمَّن یُّجیبُ بچه های عطشـان حرم
بود و در عُقبـا سقّای جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ است...
امّا کربلا سوره ای داشت کوچکتر از کوثـر که ظهرِ عاشورا
از حنجرش خون جوشید.
و بر هَل مِن ناصر یَنصُرنی
-حسین
عَلَیهِ السّلام رسالتی بود که با علی اصغر ابلاغ شد؛
او که فقط شش ماه از نـزولش می گذشت!
وشبِ عاشـورا،شبِ قـدر بود؛
وانصـارِ تو که مهاجـران از خود بودند
بهتر از آن ها که بیعت رضوان کردند، هستی خود را مبایعـه کردند!
واصحابـت سوره های مکّی و مدَنی که عصرِ عاشـورا
با خط کوفی بر زمین نقـش شدند..
اما زینـب...زینـب...زینـب...
صـبر هم عاجـز
است از این که مُترادفَش باشد!
او که عصرِ عاشورا شده بود تفسیـر وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ؛
او که امین الله علی علیه السّلام با اذان در گوشش
خوانده بود صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلائِک!
او که به ایّوب گفته بود إِنَّکَ لَنْ
تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْراً...
وشارحِ اعظم قرآن ناطق بود از کربلا تا شام و از شام تا
مدینـه ی تاریـخ او که الاّ جَمیلاً ندیده
بود،
آیه برائــــــت
می خواند برای آن ها که سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ
ینقَلِبونَ را به سُخره گرفته بودند؛
او حافظ سوره ی ۷۳ ام کربلا یعنی زین العابدین بود وبار ها سپـرِ امام
زمانش!
امّا رقیـــه به بِسْمِ اللَّهِ که رسیـد صَدَقَ
الله را گفت...
جای بِسْمِ اللَّهِ بالای سـوره و جای سرت بالای نـی؟!
ای سـوره ی نازل شده بر قامتِ نی! اما نیـزه را
لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا...
و شبی تنـور رَحلِ قرآن شد!
قرآنی که پیامبر بوسیده بود و بر بلندی گهواره
گذاشته بود به گـــــــودی انداختند؛
و برگ هایش را زیر سمّ اسبان صحّــــــتافی کردند و از
آن روز حسیــــــن مُصحفِ عشق است...
از شهرتِ قرآن های کوفی سخن نگویید که قرآن را بی جلد
رها کردند.
تا صدای قرآنِ ناطق بلنـد نشود بر لبانش با نی
نواخت!
در قتلگاه به هُمْ رَاکِعُونَ نه در حالِ سجده آیه زکّات را از قرآن خط زد و روضـه انگشت وانگشتـر جاودانه شد...
و قرآنی که مهجـور نمانـد امّا محجــــــور شد!!
خواندنِ روضـه هایت ختمِ قرآن است
و حالا ارمنـی ها هم تاسـوعا ختمِ سوره قمـر می گیرند!
«وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ
صَدَقَ اللهُ العلی العَظیم»
نگارنده برگزیده رتبه اول متن بلند سعیده شریف طبع از خوزستان (آبادان)
